Çok uzun bir aradan sonra herkese merhabalar.Yaz tatiline girdik derken ülkemizde üstüste yaşanan felaketler,terör olayları,bitmeyen şehit haberleri doğrusu bende ne bu mecralara girip yazma isteği bıraktı ne de keyifle haberler paylaşma isteği kaldı.Ama sağolsun “Blog Komşularım” dan Tuğçe ısrar etti ve buralara bahane ile geri dönüş sağlandı.İstanbul’un karmaşasından keşmekeşinden nasibini almış genç bir anne olarak bizlerle metrobüs deneyimlerini paylaşmak istedi.
Bebek arabanı toplayıp da bin metrobüse hanım!
Doğum yaptığımın dört veya beşinci ayları filandı,yine bir metrobüs seferi yapmaya yeltenmiştim.Tabi efsane bir kalabalık bırakın bebek arabamı yaslayacak bir yer bulmayı,kapının ağzında kaldık ilerleyemiyoruz bile.Bir sonra ki durakta binen teyze “sende arabanı topla da bin arabalara kızım!”diye beni uyarma gereği duydu. İçimden bi ses sus Tuğçe dedi yaşına hürmeten.Dayanamadım tabii,dedim ki “teyzecim engellilere tekerlekli sandalyeni toplada bin diyebilir miyiz?Benim de en tabii hakkım bebek arabamla binmek,çocuğumu mu tutayım yoksa bebek arabasını mı?Bana böyleyken bile yer vermeyen insanımız,arabamı toplayıp bindiğimde mi yer vericekler?”Bu sabah da Florya’da üst geçitin ayağında bebek arabamı kucakladım merdivenleri çıkıcam, yanımdan dalyan gibi genç Kıvanç Tatlıtuğlarımız efendime söyliyim adeta birer Kerem Bürsinlerimiz geldi geçti bi centilmende çıkmadı içlerinden gebermeyesicelerin.Neyse buna alıştım hadi de… Asıl macera burdan itibaren başlıyor.Sonra metrobüse bindim bütün bebek arabası-engelli yerlerinde yine hep o kaslı abilerimiz yaslanmış muazzam İstanbul manzarasına karşı uzaklara dalmışlardı.Ne yapsamda görmezden gelsem diye iç geçirirlerken MÖSÖDÖ ÖDÖR MÖSÖNÖZ!! diye bi ses ile mecburen irkildiler de bebek arabamı yaslayacak bir köşe bulabildim.Ardından yaşlı ve bebekli yerlerinde genç üniversiteli neslimiz yine o muazzam İstanbul trafiğine doğru dalışlara geçmişlerken,telefonumu cebimden çıkarttım ve hepsini yanlarında ki uyarı ikonlarını da kadraja alacak şekilde fotoğrafladım.Dönüp yüzüme garip garip bakabilme lüksünü kendilerinde buldular
Ve daha bitmedi Edirnekapı/Şehitlik durağında indiğimde asansör sırası beklerken önümde bir yığın genç insan kuyruğunun binmesini bekledikten sonra asansöre 3. seferinde binme şansına nail oldum.Tıklım tıkış bindiğimiz için bana artık geldiler tabii. “Bizim yerimizi işgal ediyorsunuz” dediğim dip diri ablam bana dönüp çemkirme sureti ile “benim verdiğim kadar vergi veriyor musun acaba sen?! İstediğim gibi binerim,sen bebek arabanı kucakla da çık merdivenleri çok rahatsız oluyorsan” diye böbürlenme hakkını kendinde buldu.Bak hele!
Sevgiler Tuğçe Abasız
İnstagram / @balerin.bianne
balerinbianne.blogspot.com.tr
